Sielsko - anielsko

Uprzedzam wyraźnie, uczciwie i z góry - NIE JA WYCZAROWAŁAM TEGO ANIOŁA!

Powiedziawszy sobie tę fundamentalną rzecz, wyjaśnię jak było. Otóż: prawda jest taka, że po Waszych blogach uwielbiam szperać, co sami możecie ocenić przeglądając dział "Poczytajka" - to moja codzienna lektura. I patrząc na te wszystkie cudeńka, które produkujecie mam randomalnie:

-przypływy natchnienia/weny "może ja też umiem"

-napady chandry/depresji/doła "ja też chcę tak umieć"

-ataki wściekłej zazdrości "czemu on/ona umie a ja nie"

-nagłe zachorowania na chcenie "pożądam!"

W aspekcie tildowych aniołków przeszłam przez wszystkie etapy poza pierwszym (nawet nie próbuję, póki nie będzie maszyny do szycia) i to nie jeden raz. Sposobiłam się do zakupu, ale jakoś zawsze tak nie umiałam się zdecydować... Kiedy Darsi z Kolorowego Zacisza napisała u siebie, że otwiera sklep, gdzie owe piękności pójdzie zmacać i w ogóle doświadczyć organoleptycznie wiedziałam, że prędzej czy później się tam zjawię. A później cała ta kołomyja z rzucaniem/szukaniem pracy, zmianą miejsca pobytu itd itp, zupełnie nie miałam ku temu głowy. A potem nagle okazało się, że do Mietkowa, gdzie sklep ów się znajduje z Żarowa, gdzie mieszkam -  mam przysłowiowy rzut beretem (bo co to jest 18 km?).  Trochę bruździły mi godziny otwarcia, bo zamknięcie sklepu zbiegało się z końcem pracy PoMałża, a ja jako osobnik całkowicie niemobilny (a samozaparcia na pieszą wędrówkę  brak) nie miałam się jak dostać. Niemniej jednak udało się wreszcie, ekspedycja została dokonana. W sklepie, gdzie rezydował czasowo Darsiny małżonek dopadłam cudeniek, zmacałam, obejrzałam, obwąchałam zgoła i wybrałam!

O takiego wybrałam:


Później w okolicznościach sprzyjających zostaliśmy z PoMałżem zaproszeni na herbatkę do Darsi, gdzie mieliśmy przyjemność poznać również Gosię z Leniuchowa i Darsiowego Syna (dziecię nader grzeczne, ciche i bezwonne). Pogadałyśmy, podpisałyśmy pewną tajemniczą umowę ;) i w przemiłej atmosferze rozstałyśmy się. Wzorem terminatora rzekłam "I'll be back", co też mam szczery zamiar uczynić.

Swoją drogą polecam sklepik Kolorowe Zacisze - co innego oglądać cuda z ekranu komputera, a co innego mieć możliwość osobistego pomacania - osobiste lepsze. Żałuję tylko, że PoMałż tupał, bo nie skończyłoby się na jednym aniołku (TYLE BYŁO PIĘKNYCH RZECZY), ale to nic straconego ;) Daleko nie jest (myśli nad rowerem).

Mojego aniołka zaś, jak się okazało - wyczarowała Delfina z Niespokojną Duszą :), jest to jedna z "Groszkowych sióstr". Już się u mnie zadomowiła:

Zachwyciła się bronkową dynią:


Zaprzyjaźniła z samym Bronkiem:


A teraz siedzi na parapecie, skąd ma widok na całe mieszkanie:


Cudna jest, czyż nie? Niech nam stróżuje ;)

A! I jeszcze jedna rzecz. Dziewczyny potrzebuję pomocy! Za Chiny ludowe nie potrafię rozeznać się we wstawianiu zdjęć z flickra ;( Pomożecie?